Start / رواق / Ravaq / %d8%b3%d8%ad%d8%b1 %d8%b2 %d9%87%d8%a7%d8%aa%d9%81 %d8%ba%db%8c%d8%a8%d9%85 %d8%b1%d8%b3%db%8c%d8%af %d9%85%da%98%d8%af%d9%87 %d8%a8%d9%87 %da%af%d9%88%d8%b4 %db%b2%db%b8%db%b3

سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش ۲۸۳

67 min • 27 april 2025

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۸۳

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

سحر ز هاتف غيبم رسيد مژده به گوش

که دور شاه شجاع است می دلير بنوش

شد آن که اهل نظر بر کناره می‌رفتند

هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش

به صوت (بانگ) چنگ بگوييم آن حکايت‌ها

که از نهفتن آن ديگ سينه می‌زد جوش

شراب خانگی ترس محتسب خورده

به روی يار بنوشيم و بانگ نوشانوش

ز کوی ميکده دوشش به دوش می‌بردند

امام شهر (خواجه) که سجاده می‌کشيد به دوش

دلا دلالت خيرت کنم به راه نجات

مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش

محل نور تجلی‌ست رای انور شاه

چو قرب او طلبی در صفای نيت کوش

بجز ثنای جلالش مساز ورد ضمير

که هست گوش دلش محرم پيام سروش

رموز مصلحت ملک خسروان دانند

گدای گوشه‌نشينی تو حافظا مخروش

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

Senaste avsnitt

سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش ۲۸۳

Senaste avsnitt

مژده‌ی وصل تو کو کز سر جان برخیزم ۳۳۶

در خرابات مغان گر گذر افتد بازم ۳۳۵

گر دست رسد در سر زلفين تو بازم ۳۳۴

نماز شام غریبان چو گریه آغازم ۳۳۳

بزن بر دل ز نوک غمزه تیرم ۳۳۲

به تیغم گر کشد دستش نگیرم ۳۳۱

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم ۳۳۰

جوزا سحر نهاد حمایل برابرم ۳۲۹

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم ۳۲۸

مرا عهدی‌ست با جانان ۳۲۷

در نهانخانه‌ی عشرت صنمی خوش دارم ۳۲۶

گر دست دهد خاک کف پای نگارم ۳۲۵

گرچه افتاد ز زلفش گرهی در کارم ۳۲۴

ز دست کوته خود زیر بارم ۳۲۳

خیال روی تو بر کارگاه دیده کشیدم ۳۲۲

هرچند پیر و خسته‌دل و ناتوان شدم ۳۲۱

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم ۳۲۰

سالها پیروی مذهب رندان کردم ۳۱۹

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم ۳۱۸

فاش می‌گويم و از گفته‌ی خود دلشادم ۳۱۷

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ۳۱۶

به غیر از آنکه بشد دین و دانش از دستم ۳۱۵

دوش بيماری چشم تو ببرد از دستم ۳۱۴

بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم ۳۱۳

بشری اذ السلامة حلت بذی سلم ۳۱۲

عاشق روی نگاری خوش نوخاسته‌ام ۳۱۱

مرحبا طایر فرخ‌پی فرخنده‌پيام ۳۱۰

عشقبازی و جوانی و شراب لعل‌فام ۳۰۹

ای رخت چون خلد و بعلت سلسبیل ۳۰۸

هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل ۳۰۷

اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول ۳۰۶

به وقت گل شدم از توبه‌ی شراب خجل ۳۰۵

دارای جهان نصرت دین خسروی کامل ۳۰۴

شممت روح وداد و شمت و برق وصال ۳۰۳

خوش‌خبر باشی ای نسیم شمال ۳۰۲

ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک ۳۰۱

هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک ۳۰۰

اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک ۲۹۹

مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق ۲۹۸

زبان خامه ندارد سر بیان فراق ۲۹۷

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف ۲۹۶

سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ ۲۹۵

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع ۲۹۴

بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع ۲۹۳

قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع ۲۹۲

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش ۲۹۱

دلم رمیده‌ شد و غافلم من درویش ۲۹۰

مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش ۲۸۹

کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش ۲۸۸

ای همه شکل تو زیبا و همه جای تو خوش ۲۸۷

دوش پنهان گفت با من کاردانی تیزهوش ۲۸۶

در عهد پادشاه خطابخش جرم‌پوش ۲۸۵

هاتفی از گوشه‌ی میخانه دوش ۲۸۴

سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش ۲۸۳

ببرد از من قرار و طاقت و هوش ۲۸۲

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش ۲۸۱

چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش ۲۸۰

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش ۲۷۹

شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش ۲۷۸

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش ۲۷۷

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش ۲۷۶

صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش ۲۷۵

به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش ۲۷۴

اگر رفیق شفیقی درست‌پیمان باش ۲۷۳

بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش ۲۷۲

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس ۲۷۱

درد عشقی کشيده‌ام که مپرس ۲۷۰

دلا رفیق سفر بخت نیک‌خواهت بس ۲۶۹

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس ۲۶۸

ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس ۲۶۷

دلم رمیده‌ی لولی‌وشی‌ست شورانگیز ۲۶۶

برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز ۲۶۵

خیز و در کاسه‌ی زر آب طربناک انداز ۲۶۴

بیا و کشتی ما در شط شراب انداز ۲۶۳

حال خونين‌دلان که گوید باز ۲۶۲

درآ که در آن خسته توان درآید باز ۲۶۱

ای سروناز حسن که خوش می‌روی به ناز ۲۶۰

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز ۲۵۹